Καλό φθινόπωρο!

Μετά από μια μεγάλη περίοδο υποχρεωτικής αποχής λόγω φόρτου εργασίας, επανερχόμαστε και ανανεώνουμε τις ευχές μας για μια ακαδημαική, σχολική χρονιά με υγεία και αγάπη. Ένα αγαπημένο θέμα, αυτό της γοητευτικής και μυστηριώδους βασίλισσας Κλεοπάτρας, θα μας κρατήσει συντροφιά. Καλή ανάγνωση και σας ευχαριστούμε για την υπομονή σας!

Στο εξής η ανάρτηση των δημοσιεύσεων θα γίνεται πιστά κάθε Δευτέρα.

ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ

Μερικά νομίσματα, που δείχνουν το προφίλ της βασίλισσας, και μια προτομή μέτριας ποιότητας, που φυλάγεται στο Βρετανικό Μουσείο, αυτά είναι τα μόνα, σχετικά με τα χαρακτηριστικά της, δεδομένα. Αγνοούμε το χρώμα των ματιών της και των μαλλιών της και κανείς δε θα μπορούσε να βεβαιώσει πως το δέρμα της ήταν λευκό αλαβάστρινο, όπως των συμπατριωτών της Μακεδόνων, ή ελαιώδες, όπως είναι των περισσότερων Ελλήνων. Το κάλλος της δεν έχει αναμφισβήτητα πιστοποιηθεί τουλάχιστον ως προς τη σαγηνευτική του δύναμη. Όπως κι αν είναι, επειδή, από όσα γνωρίζουμε, ούτε σταγόνα ανατολίτικου αίματος δεν κυλούσε στις φλέβες της, θα πρέπει να της αποδώσουμε έναν τύπο Ελληνίδας Μακεδόνισσας. Θα κάναμε λάθος αν την φανταζόμαστε να έχει χρώμα Αιγυπτιώτισσας ελαφρά μελαχρινής, μάτια ανατολίτικα γεμάτα ρέμβη, με σκοτεινές κόρες και με βαριά βλέφαρα, μαλλιά μαύρα και μεταξωτά. Δεν φθάνουμε, βέβαια, στο σημείο να πούμε πως ήταν ξανθιά και γαλανομάτα, μολονότι ο τύπος αυτός πλεονάζει στη μακεδονική φυλή και συναντάται συχνά στους διάφορους λαούς της Ανατολικής Μεσογείου, την παραδεχόμαστε όμως μελαχρινή, στηριζόμενοι στο νόμο των πιθανοτήτων.
Τα χαρακτηριστικά του προσώπου της ήταν τονισμένα και έδιναν μια γενική εντύπωση σπάνιας λεπτότητας: μύτη γρυπή και προτεταμένη, με ρουθούνια νευρώδη και λεπτοκαμωμένα, στόμα εξαίσιο με χείλη θαυμάσια χαραγμένα, μάτια μεγάλα και καλοβαλμένα, φρύδια κοντυλογραμμένα. Το περίγραμμα των παρειών και του σαγονιού, με μια χαριτωμένη καμπύλη, έκλεινε αυτό το καθαρό σύνολο.
Η ομορφιά της λέει ο Πλούταρχος δεν ήταν καθαυτό ασύγκριτη, ούτε και τέτοια, ώστε να εντυπωσιάζει όσους την πλησίαζαν και προσθέτει πως η Οκταβία, που κατόπιν έγινε σύζυγος του Αντώνιου, ήταν ωραιότερη από εκείνη. Παραδεχόταν όμως πως η Κλεοπάτρα διέθετε μια χάρη και έναν έντονο μαγνητισμό, χωρίς πάνω σε αυτό να διαψευστεί από κανένα δια μέσου των αιώνων. «Σαγηνευόταν κανείς να την ακούει και να την βλέπει», λέει ο Δίων ο Κάσσιος, και ήταν ικανή να κατακτήσει τις πιο αδάμαστες από τον έρωτα καρδιές, ακόμα και εκείνες που είχαν παγώσει από τα χρόνια…Λέγεται ότι η φωνή της, με τις τέλειες διακυμάνσεις της, συναρπαστική πάντα και πειστική, ήταν το πιο ισχυρό όπλο της.

Η φαρέτρα του διαβόλου, μέσ’απ’τη μορφή της,
Ξεπηδάει φαρμακωμένη με μιαν όμορφη φωνή.

λέει ο Μπάυρον, και το δηκτικό τούτο δώρο της φύσης έμελλε να υπηρετήσει θαυματουργά την Κλεοπάτρα, σε όλη της τη ζωή.

Απόσπασμα από
Άρτουρ Βαιγκάλ, Κλεοπάτρα, Εκδοτικός Οργανισμός Πάπυρος, 1996, Μεταφραστής: Κώστας Θεοφάνους, σελ. 13-14.