"Ο Αιγύπτιος, έξω από σπάνιες στιγμές της Ιστορίας του, ποτέ δεν έθεσε ως ιδανικό την ελευτερία. Στην πολιτική ζωή του υπάκουε τους άρχοντες, στην τέχνη ακολουθούσε πιστά τους καθιερωμένους κανόνες, στη σκέψη την παράδοση των αιώνων. Ένα ήταν, επί χιλιάδες χρόνια, το μέγα πάθος του - να νικήσει το θάνατο. Να συνεχίσει και μετά θάνατο τη ζωή του, την ίδια, την απαράλλαχτη. Να βρει τρόπο να συντηρήσει το πτώμα του, για να το αναγνωρίσει η ψυχή του και να το πάρει πάλι στην κατοχή της. Τα σπίτια και τα παλάτια είναι από χώμα, γιατί είναι εφήμερα τσαντήρια. Μα οι τάφοι είναι από πέτρα σκληρή, γιατί είναι οι αιώνιες κατοικίες. Χιλιάδες εργάτες της αθανασίας αδειάζουν τα σωθικά του νεκρού, τον γιομίζουν χόρτα αρωματικά και κατράμι, του κρεμούν χαιμαλιά, του απιθώνουν κατάσαρκα το Βιβλίο των Νεκρών - να ξέρει πώς να απαντήσει, ποια στράτα να πάρει, τι ξόρκι να πει.
Στους υπόγειους κρυψώνες, στις μούμιες πάνου, στους ιερούς σκαραβαίους, οι νεκροί φωνάζουν: "Δεν αμάρτησα, δε σκότωσα, δεν έκλεψα! Δεν είπα ψέματα, δεν έγινα αφορμή να κλάψει μάτι ανθρώπου! Είμαι καθαρός! Είμαι καθαρός! Δε σκότωσα κανένα ιερό ζώο, δεν πάτησα καλλιεργημένο χωράφι! Δε συκοφάντησα, δε θύμωσα, δε μοίχεψα! Δε φέρθηκα άπρεπα μήτε στον πατέρα μου μήτε στο βασιλιά! Δεν έκλεψα στο ζύγι. Δεν πήρα το γάλα από το στόμα των παιδιών. Δεν παραστράτισα το νερό από το αυλάκι! Είμαι αγνός! Είμαι αγνός! Είμαι αγνός!". "
Ν. Καζαντζάκης, Ταξιδεύοντας. Ιταλία-Αίγυπτος-Σινά-Ιερουσαλήμ-Κύπρος-Ο Μοριάς, Εκδόσεις Καζαντζάκη, Αθήνα 2004, σελ. 49-50.
[Σχόλιο από Β. Χρυσικόπουλο: Ο Καζαντζάκης βρέθηκε στην Αίγυπτο το 1927. Το δεύτερο μέρος της αφήγησης είναι γνωστό ως "αρνητική ομολογία" και ταυτίζεται με το κεφάλαιο 125 του Βιβλίου των Νεκρών (ΒτΝ), όπου ο νεκρός καλείται να αποδείξει ότι δεν έχει διαπράξει διάφορα αδικήματα όσο βρισκόταν εν ζωή].
Στους υπόγειους κρυψώνες, στις μούμιες πάνου, στους ιερούς σκαραβαίους, οι νεκροί φωνάζουν: "Δεν αμάρτησα, δε σκότωσα, δεν έκλεψα! Δεν είπα ψέματα, δεν έγινα αφορμή να κλάψει μάτι ανθρώπου! Είμαι καθαρός! Είμαι καθαρός! Δε σκότωσα κανένα ιερό ζώο, δεν πάτησα καλλιεργημένο χωράφι! Δε συκοφάντησα, δε θύμωσα, δε μοίχεψα! Δε φέρθηκα άπρεπα μήτε στον πατέρα μου μήτε στο βασιλιά! Δεν έκλεψα στο ζύγι. Δεν πήρα το γάλα από το στόμα των παιδιών. Δεν παραστράτισα το νερό από το αυλάκι! Είμαι αγνός! Είμαι αγνός! Είμαι αγνός!". "
Ν. Καζαντζάκης, Ταξιδεύοντας. Ιταλία-Αίγυπτος-Σινά-Ιερουσαλήμ-Κύπρος-Ο Μοριάς, Εκδόσεις Καζαντζάκη, Αθήνα 2004, σελ. 49-50.
[Σχόλιο από Β. Χρυσικόπουλο: Ο Καζαντζάκης βρέθηκε στην Αίγυπτο το 1927. Το δεύτερο μέρος της αφήγησης είναι γνωστό ως "αρνητική ομολογία" και ταυτίζεται με το κεφάλαιο 125 του Βιβλίου των Νεκρών (ΒτΝ), όπου ο νεκρός καλείται να αποδείξει ότι δεν έχει διαπράξει διάφορα αδικήματα όσο βρισκόταν εν ζωή].
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου